Wouter

lijn1.gif (3257 bytes)

Geboren in 1960 getrouwd met Kitty. Samen hebben we 3 jongens. Alex, Stefan en Berend. Lekkere pubers. Daarnaast wonen er ook nog eens 4 katten bij ons. Al jaren wonen we in hartje Haarlem. In een klein straatje waar mijn Ex-Dodge moeite heeft om door heen te rijden. Ik werk als interimmer in de financiële- en automatiseringssector. Als grote hobby’s heb ik het noodzakelijkerwijs verbouwen en repareren van ons huis, motorrijden en terreinrijden met mijn Dodge W200. 

Al jaren was ik verlekkerd op het fenomeen 4X4. Het heeft wel even geduurd voordat er een Dodge in mijn leven kwam. Eerst dit: Ik moet bekennen dat ik eigenlijk gek ben op alles waar een gaspedaal of handle aan zit. Maakt niet uit. Na het brommertijdperk heb ik vroeger Jawa met zijspan gereden. Ooit een Yamaha TX750 (het antwoord van Yamaha op de komst van de Honda 750, de eerst bigbike in de 70er jaren) total loss gedraaid en heel wat gewone autootjes versleten. Altijd oude barrels waar ik ook nog eens flink aan moest sleutelen om ze op de weg te houden. Min eerste echte project was een Mercedes 190 c, zo eentje met die kleine vleugeltjes achterop de kofferbak (bj 1965). Dat was een opknapper. Doordat we vlak daarna ons huis kochten is de Benz in de garage beland en heb ik de klus nooit meer afgemaakt. Eigenlijk een afknapper, dus. Het ligt ook aan het feit dat zo’n auto alleen leuk is als die strak en origineel in de garage staat te glimmen. Niks voor mij. Weer wat geleerd. Uiteindelijk heb ik de Benz weer verkocht en had na vele jaren weer ruimte in de garage. Die is overigens al weer aardig gevuld met de fietsen van de jongens, weer een (andere) Yamaha TX 750 (uit 1974) en een MuZ Scorpion Sport.

wouterinbak.jpg (31496 bytes)

Nu werd het toch echt tijd voor een serieuze 4X4. We schrijven februari 2000. Een oom van een van mijn zwagers (rijke tak), woonachtig in Vriezeveen, had al 5 jaar een W200 in zijn bos staan. De man had de Dodge op 20 jarige leeftijd uit de dump gekocht en deed er bar weinig mee. Gewoon voor de lol af en toe een boom uit zijn bos trekken en hout brengen naar zijn eigen huis op 1500 meter afstand. Verder stond die Dodge stilletjes weg te rotten onder een dennenboom. Toen ik op mijn zwagers verjaardag hoorde dat de oom zijn Dodge zat was, stond ik vooraan om te kopen. Ikke, ikke, ikke. Na wat telefonische contacten op een vrije dag met veel gereedschap en een accu samen met Kitty naar Vriezeveen getogen. 4400 miles op de teller. Accu er in en binnen 20 seconden.. Vrrroem. Die machtige V8 kwam nadrukkelijk tot leven. Dat de uitlaat er tegelijkertijd onderuit knalde mocht de pret alleen maar verhogen. Ik wist het zeker: That Car Is Mijn! Lekker lomp, verschrikkelijk groot en robuust en ook wat van dat onderkoelde macho. (ben ik niet, He). En, ook belangrijk voor mij, nog eens voor weinig ook. Helemaal standaard, zelfs op standaardbanden vond ik hem al indrukwekkend. “Joh, ga je helemaal naar Haarlem?” Vroeg de oom nog bezorgd, “Dat ding is nog nooit zo ver geweest”. Maar ik had de Dodge en ik zou deze toch echt niet meer daar laten staan. Voordat ik goed en wel onderweg was, heb ik wel, langs de weg, de remmen gangbaar moeten maken. Alles zat muurvast. Wielbouten braken spontaan af. Mijn god, nog maar 155 kilometer te gaan. Naar huis rijdend maar zo weinig mogelijk geremd en de afslaande, warm lopende motor (in de file) zo vaak moeten starten dat ik bevreesd was voor dat het accuutje, dat bijna de geest gaf. 

Eenmaal thuis gekomen, de garage in. Dat was even passen en meten, duwen en trekken. Wat een grote bak. In het jaar dat volgde op de aanschaf heb ik hem flink onderhanden genomen. Die 4400 miles waren echt: dat kon ik zien aan de maagdelijk vlakke remschijven de intacte zitbank en deukloze (!!) staat. Maar het langdurige verblijf onder de dennenboom had mijn W200 geen goed gedaan. Rot waren: radiator, deuren, voorspatborden, binnenschermen, voorfront, ventilatiebak onder het voorruit, cabinebodem links en rechts en de transmissie tunnel. Niks ernstigs, maar wel veel. Het goede daarvan is dat ik intussen heb leren lassen en plaatwerken. Ivm met het terreinrijden heb ik een extra radiator voor de automaatbak gemonteerd en staat de Dodge op 36” Hummerbanden. Voorvering is weer op originele hoogte gebracht door veerbladen van een achterpakket toe te voegen en nieuwe stroppen te monteren. Achtervering is van het heavvy duty soort, standaard al. In de laadbak zitten eigenwijze haken, op de hoeken. Andere toegevoegde extra’s: radio, bakkie, open glazen dakkie , unieke openklapbare achterruit en een bushbar met krikpunten onder de dik stalen Custom made voorbumper, Hadley Luchthoorns met 50 liter tank, onder de bak net achter de achteras, Ramsey RE 12000 bumper lier (6 Ton trekkracht!), 24V 100 Amp Dynamo, RollBar met extra lichten en een custom made achterbumper van een 16cm H-balk. Ook een stuurbekrachtiging, een nieuwere DANA44-vooras mét stelbare lagers en Headers zijn gemonteerd. Ook nog de nodige zaken vervangen: radiator, slangen, kabels, vloeistoffen, uitlaten (met cherry bombs yeah!).

Ik vind het leuk om aan de Dodge te werken en er voor te zorgen dat deze terreinwaardig is en elke keer weer wordt. Mijn grootste plezier is het terreinrijden. Daarvoor ben ik een tijdje lid geweest van Off Road Challenge, die regelmatig zondagen organiseert van trial terreinrijden met een competitie element erin. Mijn Dodge was daar de grootste deelnemende auto en dat is vaak wel een handicap. Al die bomen, ik werd er gek van. Lidmaatschap beëindigd, dus. Ik ook erg blij met mijn 1.5 meter HighJack, waarmee ik de Dodge stilstaand de hoek om kan krikken. Laatst heb ik nog een snatchblok gewonnen en dat gebruik ik met het lieren. Onder onmogelijke hoeken kan ik nu ook anderen eruit lieren. Ook ben ik lid van de DTB, de Dodgeclub. Graag ga ik met hen terreinrijden. Er is echter een lastige keuze,omdat de DTB nogal strikt is met het toelaten van andere voertuigen en ikzelf eigenlijk alles wat 4X4 is leuk vind. Dus het meedoen met de ChaosBoyz heeft een hogere prioriteit als de DTB. Het is een geweldige kick om met de ChaosBoyz terrein te rijden, te kamperen.. etc.etc. En oh ja. Onder mijn echte Dodge ligt (nog) geen olie... Helaas heb ik deze Dodge verkocht omdat ik te druk was met Total Chaos (ook een Dodge W200, maar dan wat bijzonderder). Ik heb inmiddels als gewoon terreinvoertuig een Toyota BJ42 gekocht, een opknapper.

[ vorige pagina ]

lijn1.gif (3257 bytes)