| Ik ben in 1974 op deze aardkloot gezet,
ondertussen gescheiden en sinds Januari 2005 bezig voor mijzelf in de
glascoating. Daarnaast ben ik ook voorzichtig aan samen met een vriend
een garagebedrijfje aan het opstarten in Tholen. Wij willen ons
voornamelijk gaan richten op Amerikaanse auto’s.
Mijn voorliefde voor auto’s blijkt ook wel uit
mijn arbeidsverleden. Al sinds mijn 15e was ik al gek op
het slopen en weer maken van brommers waarna ik op mijn 16e
het autovak in rolde. Heb eerst zo’n 7 jaar bij Peugeot gewerkt als
automonteur en heb mijzelf opgewerkt (als je het zo mag zeggen) tot
chef werkplaats bij de Chrysler in Rotterdam en Dordrecht.
Eigenlijk mijn eerste kennismaking met amerikanen was via een
vriend. Hij had zelf een Chevy Van en kocht er op een gegeven moment een
Dodge W200 bij voor zijn vrouw. Uiteindelijk bleek dit niet echt een
geschikte auto voor haar, er zat namelijk geen stuurbekrachtiging op.
Dit in combinatie met enorme wielen gaf op een gegeven moment wel de
nodige rugklachten. Stoer was het absoluut wel,
dat vrouwtje van hem in zo’n ruige Dodge.
Dat beeld is mij altijd bijgebleven en heeft dus
geresulteerd in een W200 voor mijn eigen deur. Eigenlijk vond ik een
Blazer nog wat stoerder, maar prijstechnisch gezien liep ik tegen een
leuke deal met zo’n W200 op, wat zeker niet verkeerd was (dacht ik
toen)
De eerste aanblik bij een handelaar van mijn W200
Jazeker, weinig geld en een klein tikje in de motor. Nou….
op waar was ik aan begonnen kan je al het
een en ander lezen. Dat ik toen heel ben thuis gekomen met dat ding is
nog steeds een wonder. Fuseekogelmoeren zaten los, draglink kogels
ernstig ver versleten, wiellagers verrot, kneiters van bobbels in
remleidingen zo groot als een ei, rubber van stuurstang op stuurhuis ver
versleten, motor slecht maar dat was al bekend en ga zo maar door.
Gelukkig werkte ik in een garage en had de mazzel
dat ik van mijn werkgever ’s-avonds en in de weekeinden lekker aan
mijn project mocht klussen. Ja…. ik kan weten hoe het voelt om
meerdere keren in je eentje een W200 van buiten naar binnen op de brug
te duwen en weer terug aanvoelt, Haha.
De eerste keer in het terrein was via mijn
werk bij de Chrysler. We hadden een cursusdag ter introductie van de New
Jeep Cherokee en mochten deze eens flink aan de tand voelen in de Beekse
Bergen. Voor de leut hadden ze alle Jeep modellen meegenomen dus dat was
een mooie dag.
De tweede keer terrein rijden was een door
de DTB georganiseerde dag in Valkenswaard. Van de DTB was ik inmiddels
lid geworden en was blij dat ik daardoor toegang had tot een grote groep
mensen om kennis en ervaringen mee uit te delen want waar moet je nou in
godsnaam terecht als je delen nodig hebt en je nog niet bekend bent met
dit soort auto’s. Bij mijn toenmalige baas de Chrysler dealer in ieder
geval niet.
In Valkenswaard ben ik toen Caatje
tegengekomen die daar ook lekker aan het blubberen was met haar W200. Om
een lang verhaal kort te maken, ben er ondertussen van gescheiden maar
we hebben samen heel wat lol gehad met onze 4x4’s.
9 December 2001 was mijn eerste meeting met de
Chaosboys, iets wat Caatje heeft kunnen regelen en het is voor mij echt
een fantastische dag geweest. De auto’s hadden het wel erg zwaar en ik
stond ook regelmatig vast met het monster en zijn kleine
33”wegbandjes. Hieruit geleerd dat er erg snel andere banden moesten
komen om wat meer grip te hebben in die blubber, maar ja… dan moet ook
nog de vering verhoogd worden, andere schokdempers, eigenlijk wat meer
motorvermogen ofwel headers, 4 barrel manifold en carb, wilde nokkenas,
andere gasinstallatie(impco), dan gelijk maar een wat grotere gastank,
limited slip differtieels, misschien gewoon ook maar een groter blok, oké
oké…rustig blijven nu.
Het is gekomen tot vele modificaties waaronder
ophogen, banden het motorblok lichtelijk op te voeren met headers,
Edelbrock carburateur,intake, nokkenas en klepveren, blueprinting etc
etc en een Impco totdat ik in Februari ene Marcel en Lieke tegenkwam met
een bijzonder mooie Ramcharger. Heel kort…. Lieke vond mijn pushbar
van de W200 wel mooier en wilde deze wel ruilen, ik vond dat we de rest
achter die pushbar dan ook maar moesten ruilen. Wist ik veel dat zij al
jaren helemaal gek was van een W200. Marcel had er in het begin toch wel
iets meer moeite mee maar uiteindelijk hebben we dan toch maar met z’n
allen die stap genomen. Ik hoop in ieder geval dat hun nog erg veel
plezier van mijn met veel liefde gemodificeerde W200 hebben. Ik ben zelf
nog steeds erg happy met die prachtige Ramcharger met al zijn luxe. Had
mijzelf ook ernstig beloofd hier niet mee het terrein in te gaan maar
laatst in oktober 2005 te Axel kon ik me er al niet aan houden. Waar
moet dit naartoe??
Groetjes
Josh
|
