Maasvlakte

25 januari 2003

Voor mij was de aanloop naar 25 januari onzeker, ik zou een vriend op bezoek krijgen en om dan de ‘blubber in te duiken’ is wat onvriendelijk. Nu wil het zo zijn dat die vriend toch ook graag mee wilde,.. Joepie! We konden op pad. O ja, ik heb zelf (nog) geen Dodge, dus eerst bij Wouter checken of hij nog plek heeft. Mijn trouwe vriend ( sommige noemen hem mijn zwager of broer??) liet me niet in de steek, we konden weer mee.

Rond kwart voor negen in de ochtend kwam het grommende geluid van Wouters Dodge langzaam maar overtuigend door de buitenmuren van mijn huis. Het signaal om de jas te pakken, proviand mee te nemen en naar de taxi te gaan. Wat dat laatste betreft had Wouter dit keer een ander idee. “Rijden kreng”, “ik rij bijna altijd heen en weer, nu mag jij chauffeur spelen”. Wel, ik had geen zin om te lopen of die krullebol tegen te spreken, lekker toeren is nu eenmaal geen straf! Het weer zat bijzonder mee voor januari, in de ochtend was het overwegend droog met zo nu en dan een zonnetje. Dus gaan!!

Zo hoort een werkpaard er uit te zien. En dat is deze Dodge!

We hadden om half tien afgesproken met Martijn, bij het Shell/Brugrestaurant Hoofddorp, op de A4. Doordat Wouter dit keer alleen de voorbereidingen moest uitvoeren waren we een kwartiertje later dan gepland. Een tochtje, hoe kort ook, heeft zijn voorbereiding. Zo ook een ritje Haarlem – Rotterdam Maasvlakte. Met een Dodge weet je het nooit zeker, zeker niet hoe wij tekeer gaan met die bakken! Dus standaard wordt er gereedschap geladen. Omdat Wouter ooit een duik heeft genomen in een plasje op de maasvlakte, hebben we tegenwoordig de tools in een waterdichte kist (werkt ook voor bagger). Uiteraard wordt de wagen verder beladen met en high-jack, houtblok, wiggen en de schep. Voor deze tocht heeft hij de lampen thuis gelaten, ‘anders worden ze vies,.. watjes!’.

Onder weg belt Wouter naar Martijn, ‘Waar zit je’, ‘O, daar’, ‘da’s niet ver van ons’, ‘Wij zitten op de zelfde hoogte’, ‘Nee, redden we niet’, ’Rij maar door naar die ander’,. Echt interessant zo’n half verhaal! Het kwam er op neer dat hij op de A4 reed en wij naast hem op een nieuw stukje ‘snelweg’ parallel daar aan. In plaats van Shell/Van der Valk werd het de volgde pomp, bij Shell Oostvliet.. En ja, vlak na de afslag een 4x4 in zijn favoriete parkeervak, midden in het gras. Het was het Rode gevaarte van Martijn. Even vriendelijk zijn, groetje hier en groetje daar. Handje hier en handje daar en snel weer op weg!

De top van Wouters trots ligt volgens de teller op zo’n 60 Mile/uur. Positief gerekend met wind mee op 65 Mph. Op één of ander manier wordt de wagen tot wel iets trager sinds hij wordt gebruikt als terreinbeest. Wordt eens tijd dat Wouter een keertje zijn ontsteking op tijd gaat zetten. Staat nog op het originele fabrieksinstellingstijdstip. Wij rijden voor en Martijn is gedoemd te volgen. Hij zal wel denken, die wagen laat een slijmspoor na. Als bestuurder probeer ik een match te vinden tussen de limiet van de truck en de maximum snelheid. De ervaring is, dat met 36” hummers, je de tellerstand grofweg met twee vermenigvuldigd om op km/uur te komen. ( exact: 1 mile = 1.6 km, 36 inch nu/30inch standaard => 1,6 * ( 36/30 ) = 1,92 maal, makkelijk rekenen, maal twee, min een beetje!) Dan is er nog de stand van het stuur. Na een dagje baggeren moet je niet vreemd kijken als het 90 graden gedraaid is. Wat er mee geeft weten we niet, maar tot nu toe gaat hij nog recht vooruit! Ook al moet je dan je stuur naar beneden houden,..

De rit naar het definitieve verzamelpunt verloopt volgens een monotoon tempo, even onderbroken door het stukje A13 bij Overschie tot aan het Kleinpolderplein. Door de limiet van 80 km/uur worden wij even een echte raceauto. We gaan gelijk op met de meute, wauw! De droom is snel voor bij als we het verkeersplein achter ons laten liggen, de realiteit is weer hard. Na de Beneluxtunnel komt afslag 17 in zicht, Pernis, we ar here! Natuurlijk maak ik de zelfde fout als vorige keer. Op de afslag gelijk weer een afslag,..mmhh twijfel en dan nemen dat ding,.. shit de Shell pomp Vondelingenweg ligt verderop. We hebben geluk via een slingerweggetje komen we er ook. Dit keer niet via het fietspad, op zich een verbetering!

We zijn niet de eerste die de benzine-bar gevonden hebben en zeker niet de laatste. Terwijl het standaard ritueel van open motorkappen en op de knieën onderkanten van auto’s bekijken zich ten toon spreid, groeit het aantal auto’s gestaag, binnen een kwartier zijn het er zo’n vijfentwintig.! Zelfs agenten in een passerende politiebusje, moesten glimlachen bij de aanblik van onze karavaan.

De Chevy van Arne onderging een ware metamorfose...

De maasvlakte is helaas niet voorzien van enig comfort. Dus degene die daar een bezoek brengt doet er verstandig aan bij deze benzinepomp de mogelijkheid van koffie niet over te slaan. Ik heb mijn bakkie lekker buiten in het zonnetje opgedronken, dankbaar gebruikmakend van een Dodge-bank die Wouter had meegenomen (de handelaar kon weer wat verpatsen van total-chaos!). Na zo’n tien minuten opscheppen wie de mooiste kleppendeksels had werd de drang naar bagger te groot. Het konvooi werd in beweging gezet.

Allemaal waren we het er over eens: Ossie we missen je!

Op dat moment ben ik even ingestapt bij Arne. Hij had net zijn trouwe bak, de Chevy K30, getrakteerd op alles wat zijn blokkie begeerde. Zijn koplampjes kijken ruim 4 inch hoger over het asfalt, je kon ze bijna zien glimmen! Ter compensatie van de achterophoging heeft hij voor extra veerbladen opgenomen. Het geheel afgewerkt met vijf Hummers en iedereen liep te kwijlen!! Nu rij ik zelf in een standaard personenauto en ben ik gewend aan de auto van Wouter die is op zich niet laag is. Maar toen Arne Wouter passeerde moest ik naar beneden kijken,..Ach kijk een Dodge-je... Ook op de maasvlakte werd ik aan de nieuwe uitvoering herinnerd. Arne parkeerde gedeeltelijk tegen een zandheuveltje. Ik stapte niet nadenkend uit en donderde zeker een meter naar beneden. Yep, hij is zeker een stuk hoger!! 

Het mooie weer begon ondertussen duidelijk signalen te geven, aan de horizon waren donkergrijze wolkenpakken zichtbaar en er was een gure koude wind opgestoken. Snel werd er een plek gezocht om een bijzonder sober basiskamp op te zetten. Geen worst, geen soep, geen broodjes,… niks!! Alleen een paar vuurkorven en een oude Dodge-bank. Ozzie, Ozzie, Ozzie, Ozzie, Ozzie, Ozzie, Ozzie, Ozzie!!!!

Yep... domme keuze... ;-)

Nu begon het echte werk, daar in het veld lag het gezochte,.. bagger, blubber, water,.. Yep Boys, Toys, En massaal gingen zij de bagger in. Binnen de kortste keren spatte de bagger her en der meters omhoog, stonden diverse auto’s half verzonden in de zuigende modder te ploeteren en probeerde de één de ander los te krijgen, om vervolgens zelf weer vast te duiken. Mike was een van de eerste slachtoffers, Ton trakteerde hem op een blubber douche. Hij had tot op dat moment een flitsend geel jack aan...

Het was vandaag bijzonder zwaar. Als een stel losgeslagen stieren brulde de ene V8 nog zwaarder dan de ander V8. Nu kun je op de maasvlakte het jezelf zo moeilijk maken als je wilt. Over het algemeen komen de meesten wel door de sporen heen, echter vandaag niet. Op een zeker moment stonden er wel vijf mensen naar elkaar te zwaaien; ‘hallo!!! Kun je mij even helpen’ riepen zij allen in koor. Om het genot compleet te maken was het, naast de wind, ook gaan regen. Wat dus nog niet glad was, werd glad.

Zelfs Wouter had zich in de nesten gewerkt. Eerst stond hij half verzonken in een blubberbak en tijdens de lieraktie, die daarop volgde, sneuvelde zijn V-snaar. Dag 24Volt, dag stuurbekrachtiging. Met vereende krachten werd hij vlot getrokken. Normaal is het vervangen van een V-snaar niet echt een job waar je wakker van ligt, maar in guur weer, regen en een striemend koude wind en dan ook nog een auto die GEHEEL onder de bagger zit, is het geen pretje. En ja hoor, klus geklaard en binnen twee minuten zit hij zo vast als een huis, als hij dwars over een paar sporen probeerd te rijden.. Ronald en Mike hadden de oplossing, slepen die bak. Wouter vraagt om een ‘rukkie’ en een rukkie krijgt hij! Als hij na een paar rukkie’s los is, komt Wouter tot de ontdekking dat hij alleen nog rechtdoor kan of naar rechts kan sturen. Naar links draaien kan niet meer,…Zijn vooras is, aan de bestuurderszijde, zeker 10 centimeter naar achteren, over zijn veerbladen verschoven! Moeizaam en als een slak (mmhh alweer) gaat hij richting basiskamp.

Helaas niet zichtbaar was een flinke plas. Speelplezier voor Josh en Ronald!

Ondertussen zijn Josh en Ronald de mening toegedaan dat een auto schoon moet zijn, daar is die grote plas ideaal voor! Dus zij gaan synchroon spoelen. Een lange aanloop, veel gespetter,… en alleen de dodge met watervrees (Ronald) komt tevoorschijn! De dodge van Josh komt al sputterend tot stilstand. We leren het nooit, eigenlijk hebben alle dodge-jes watervrees.

Hadden we nog niet eerder gezien; een over de bladveren verschoven as... Wat heb je toch gedaan Wouter?!?

Het volk verzamelt zich om de auto van Wouter, menig baggeraar wil helpen. Wouter krijgt van alle kanten advies, maar gaat gestructureerd te werk. Een slippertje met de High-jack kost hem bijna zijn kaak. (een paar dagen een dikke kin, gevoelig is zo’n tik van de High-jack zeker! Zijn tong zat ook nog tussen zijn tanden en is een week lang rafelig. De volgende keer toch iets gecontroleerder.) Wouter heeft recentelijk zijn HighJack bij het omtrekken van een boom iets overbelast en dat heeft zijn sporen achter- gelaten. Die Jack wil alleen nog maar omhoog. Sebas leent zijn, nog goede, HighJack uit. Bandje eraf en onder de auto, Rob adviseert er nog een band bij te leggen, veiligheid staat voorop! Josh heeft ondertussen zijn Dodge als windvanger naast Wouters auto gezet, Jezus het is koud! Wouter is bezig om de stroppen los te draaien, hij hoopt daarna met een ‘rukkie’ één en ander weer op zijn plaats te krijgen. Sebas heeft zijn auto klaar staan, maar gezamenlijk wordt besloten dat een ‘rukkie’ uit den boze is. De opstelling op de High-jack is niet stabiel genoeg. Als oplossing gebruiken we de lier. Met een paar korte stootjes, trekt de lier de as weer terug op zijn plaats. Meten is Weten en met een geleende centimeter wordt geconstateerd dat het zooitje weer in lijn zit. Terwijl Wouter de stroppen weer aandraait en zijn wiel monteert is er commotie!

Laat je vriendin nog eens rijden Kees! ;-)

Een van de Suikertjes, Kees, heeft wateraspiraties. Hij was van plan een doorwading te maken, maar was vergeten dat op vrijwel dezelfde plek Wouter, een paar maanden terug, bijna koppie-onder ging. De Landrover raakt volledig onverwacht in een diep gat en staat onder een hoek van 45 graden naar beneden in het water. Hij doet nog een paar verwoede pogingen om uit de bagger te komen en stopt dan de motor. Een witte rookpluim komt uit zijn uitlaat. Ondertussen zijn een aantal auto’s toegesneld en Martijn helpt de Landrover weer op het droge. Daar gaat weer een motorkap open, sleutelen!!! Niet lang daarna loopt het dieseltje weer. Wat een wonder! Nu maar hopen dat er geen permanente schade is aangebracht door het water.

Ondertussen is het voor ons tijd om te gaan, ander verplichtingen dwingen ons op tijd het terrein te verlaten. Het blijkt een signaal te zijn voor velen om te vertrekken. Er wordt nog afscheid genomen en de groep waaiert uiteen.

Daags erna nog flink aan het werk geweest. Dit keer zat de auto zo onder de bagger dat niet alleen de onderzijde, maar ook de gehele laadbak, motor en cabine met de hogedrukreiniger schoongespoten moest worden. Een passerende agente was nog bang voor de milieu gevolgen. We konden haar overtuigen dat het pure bagger was en dat wij alleen water gebruikte om het te verwijderen. We zijn de gehele dag bezig geweest om de auto schoon te krijgen, drie dagen heeft er een kacheltje in de cabine gestaan. Toen was de trouwe ouwe truck weer pico bello in orde (nu alleen nog een keer de vooras los om één en ander echt te repareren. Dat doen we tegelijkertijd met het vervangen van de vooras. DANA40 naar een modernere DANA40).

Weer een gezellige dag , wat wil je, water en zand, een jongensdroom! O ja, de buit van die dag; twee nummerplaten : VF-83-NX en VS-ZD-25. De ongelukkige eigenaren kan contacht opnemen met de webmaster via email; webmaster !

Auteur : Joop

[ vorige pagina ]