Inor (Frankrijk)

3 tot 6 mei 2007

Lijn (3257 bytes)

Donderdag 3 mei 2007 door Ronald en Hanna

De heenreis naar Inor in Frankrijk

Na weken van voorbereidingen om alle 4x4’s op tijd klaar te krijgen voor de reis naar Inor was het dan zover; tijd om aan de reis te beginnen. Omdat we dit jaar nou eens niet in alle vroegte af hadden gesproken, hoefden we pas om 11.30 uur bij Hazeldonk te zijn. Omdat wij op een of andere manier altijd als laatste aankomen, hebben we besloten om de wekker om de wekker op 07.00 uur te zetten. Wij wilden namelijk persé niet als laatste aankomen.

Na alles ingeladen en de vouwwagen aangekoppeld te hebben, zijn we nog even snel naar de Kwantum Hallen gereden om een stuk rubber te kopen voor op de vloer van de Dodge. Rond 10.45 uur kwamen wij inderdaad als eersten bij Hazeldonk aan en konden we op ons gemak nog even tanken, de rubbermat op de vloer van de Dodge leggen en pas snijden en daarna volgens traditie even lekker ontbijten bij de Mc Donalds.

Omstreeks 11.30 uur kwamen ook de overige Chaosboyz aan bij Hazeldonk alwaar iedereen zou aanschuiven bij de Mc. Wouter zorgde echter voor oponthoud; Hij wilde namelijk na het tanken ook richting de parkeerplaats van de Mc rijden toen hij moest wachten voor een Mercedes busje welke stil stond bij de uitrit van het benzine station. Toen Wouter daar zo achter stond te wachten om verder te rijden, besloot de chauffeur van het busje ineens achteruit te rijden. Je begrijpt dat de achterdeuren van de Sprinter niet opgewassen waren tegen de verzwaardie lierbumper van Wouter z’n Dodge ;-)

Na het nodige geharrewar en uiteindelijk de tussenkomst van de politie om rapport op te maken, konden we onze reis vervolgen. De reis verliep voorspoedig totdat ik op de rondweg van Brussel, van onder mijn zonnebril een sliert rook zag. Verbaasd vroeg ik aan Hanna of ze nou weer zat te roken aangezien ze haar sigaret nog maar net had uitgemaakt. Blijkbaar kwam de rook niet van een sigaret van toen wij onze zonnebrillen afzetten, bleek heel de cabine van de Dodge vol rook te staan.

Na enig onderzoek kwamen we tot de ontdekking dat de rook niet afkomstig was van de rubbermat of enig ander onderdeel in de cabine en hebben we Mike gevraagd even een stopplaats te zoeken. Blijkbaar had een van de 8 cilinders de geest gegeven, want uit beide kleppendeksels kwam blauwe rook. Tjah, wat doen we nu? Terug naar huis? Doorrijden?
Daar ik al weken bezig was geweest om de Dodge klaar te maken voor de reis besloten we maar gewoon door te rijden en te kijken waar het schip (Aquafobia) zou stranden…

Voor lange tijd ging alles goed, Mike heeft deze keer zelfs de afslag richting Namen niet gemist en het konvooi tufte rustig door richting Frankrijk.

Het konvooi bestond overigens uit :

Toen we eenmaal in het heuvelachtige gebied kwamen, reden Arne en Ronald voorop. Euh, voorop? Voorop van wat? Er was namelijk geen konvooi meer te bekennen. Arne en Ronald besloten toen te stoppen op een parkeerplaats en te wachten totdat de rest voorbij kwam en dan weer achteraan te sluiten. Arne ging weer voorop en Ronald ging achteraan..

Na enkele kilometers was duidelijk geworden waarom we in eerste instantie het konvooi kwijt waren geraakt terwijl we toch maar 80km/u reden : De Ford/Chevy (wat het is weet ik nog steeds niet) van Ronald uit Hippodingeshoef had zoveel moeite met het trekken van de trailer/TC combinatie dat we op een gegeven moment (berg op) nog maar 30 km/u reden. Ik kan je vertellen dat het geen prettig gevoel is om als laatste auto te rijden terwijl je in de spiegels een rij vrachtwagens van de vorige heuvel af ziet komen denderen terwijl wij maar net vooruit kruipen..

Na telefonisch overleg met Arne besloten we bij de eerst volgende parkeerplaats een aantal aanhangers van auto te verwisselen; zo ging Wouter zelf de TC (Total Chaos) trekken en nam Ronald de caravan van Mike voor zijn rekening.

Na een lange reis die verder voorspoedig verliep, kwamen we rond 17.30 uur aan in Inor. Na het opzetten van het kamp, het afladen van de auto’s en verdere voorbereidingen kwamen ook Kitty en Alex aan. (Kitty houd niet zo van dat konvooi rijden en had besloten om samen met zoon Alex op haar eigen houtje te rijden). Joop en Rienk waren echter niet volgens planning mee gekomen en dus besloten we maar lekker te gaan eten. Achteraf was het maar goed dat Rienk en Joop er nog niet waren want de TC had de reis niet heel goed doorstaan; de achterste remleidingen waren door het vastsjorren gebroken. Na een telefoontje van Wouter was afgesproken dat Joop/Rienk een en ander zouden meebrengen om dit weer te herstellen.

Tijd voor het eten! Het bbq vlees was zoals gewoonlijk weer geregeld door onze eigen Chefkok Oscar welke helaas deze keer niet mee kon. Toch hebben we zeker nog aan onze Ossie gedacht want beter vlees kun je je echt niet wensen; TOP KOK! Een andere traditie is inmiddels sangria die Oscar altijd weer voor ons regelt en deze viel ook dit keer weer duidelijk in de smaak bij het kampvuur!

Rond middernacht besloten we te gaan slapen. En nu geven wij de pen door aan Wouter, die de vrijdag voor ons gaat omschrijven.

Vrijdag 4 mei 2007 door Wouter

Vrijdag in Inor

Met een wat katterig gevoel is het fris wakker met een lekker zonnetje worden op de camping achter de grote boerderij. Het kampvuurtje van de dag er voor weer opstoken, sigaretje en koppie koffie. Duf, suffig, een steeds grotere groep warmt zich aan de groeiende zon en het weer afnemende kampvuurtje.

Het leuke van Inor is dat de boerin (ughhh, gastvrouw) ‘at gunpoint’ heeft afgedwongen bij de boeking dat er in de eetkamer door ons ( en alle andere gasten) ontbeten dient te worden. We hebben er immers voor betaald, daar konden we niet onderuit. En dus zijn we er met zijn allen om het afgesproken uur: 09:00. Zelfs Ronald en Roy van Baaren, die zich in hun appartementje (Watjes!) om 09:30 nog eens omgedraaid hadden en 08:59 uit bed getrokken moesten worden.
Een karig ontbijt is ons deel, een halve baguette en wat kuipjes jam en roomboter, samen met een slappe bak koffie. Dat is weliswaar heel gezellig, maar moet beter kunnen. Morgen nemen we wel zelf wat beleg enzo mee. Hopen dat ze niet beledigd wordt…

De voertuigen worden nog even nagelopen en de laatste zaken worden geregeld. Zo is Wouter druk met het afstoppen van de achterremmen van TC (Total Chaos), doordat de remleidingen op de achteras doorgesneden zijn door de sjorband bij het vast maken op de trailer. Ronald AquaFobia vult nog even de luchttank en de vloeistoffen worden gecontroleerd. A gauw gaan we het terrein in. De eerste de beste kuil met een flinke plas water wordt door Wouter met zijn Total Chaos gemeden. Als motivatie voert hij op onzeker te zijn, maar vooral zijn vriend Joop, mede eigenaar van TC, die eerst ‘s middags zal arriveren, niet met een direct verklote TC te moeten confronteren. Woutje is wat voorzichtig, een ongebruikelijke houding voor hem. Ronald Brak waagt het met zijn Dodge W200 er op en duikt nose-down de kuil in. Diep. Tja, AquaFobia, de naam zegt het toch al… Koplampen verdwijnen in het water en achterwielen komen bijna los. De Dodge staat op zijn neus en er is voor Ronald maar een weg uit: Achteruit. Met een rukje van Ronald ForF150 is tie weer los en we laten het gat voor wat het is, nadat ieder ander voor de eer bedankt. 

De volgende grote modderpoel ziet er veel minder bedreigend uit, vind Wouter en hij duikt er na enige aarzeling in. Vast. Hahaha. Eerst gaat hij te rustig er in en blijft op zijn skidplate hangen. (verbeterpuntje, Wouter). Met een rukje aan zijn lange touw is hij los en hij plompt nu volledig in de modderbak. Die is echter toch heel wat dieper dan verwacht en halverwege is de vaart er uit. Een grote berg modder vóór de bumper tempert de vooruitgaande beweging. Het heeft wel wat van een bulldozer weg. Inmiddels spuit de modder links en rechts met fonteinen omhoog. Ook het blokkeren van de doordraaiende achterwielen met de separate handremmen brengt geen soelaas. Wouter zit behoorlijk onder de opspattende modder. Te korte spatborden zijn de oorzaak. Met behoorlijk wat trekken door Ronald’s W200 weet Wouter de harde droge ondergrond te bereiken. Overal modder, afgelopen fanbelt en een weigerende startmotor zijn de resultaten.  Een en ander is goed te verhelpen. Met een tuingieter wordt de ergste modder weggewassen, de drijfriem wordt weer gemonteerd en de startmotor wordt vervangen door een reserve exemplaar. Er kan weer gereden worden. 

Eerst even lunchen en het is daarna wachten op de komst van Rienk en Joop, die ook nog de nieuwe koperen remleiding meebrengen voor de achteras van TC. Rienk heeft onderweg toch nog wat pech en direct geluk (zie Rienk’s verslag) maar komen daardoor wel een uurtje later aan dan verwacht. In razend tempo wordt door Ronald v Baaren, Thom en Wouter met vereende krachten de remleidingen op maat gemaakt, geflenst en gemonteerd. Nog even ontluchten en met 20 minuten is het konvooi onderweg voor de tweede rit. 

Du wordt het achter terrein verkend. Heerlijk toeren over veel te harde bospaden, helling op en helling af. Als grote gedeeltes droog zijn wordt het terrein een stuk kleiner en we hobbelen met de zon op ons kruin tot in de uithoeken van het immense terrein. Her en der komen we een groep zwijnen tegen, onderling kibbelend en zich van ons maar weinig aantrekkend. Hoe zouden ze toch smaken? Als je op de boerderij gaat dineren, schijnt de Zwijenbraad een heuse lekkernij te zijn waarom ze bekend staan…..

Als we links van de oprit langs de rand van het bos rijden zijn er twee paden. Een woest randpad, modder en kuilen. Er naast ligt het beginnende akkerland, dat bijna vlak is. Joop en Wouter rijden met TC over het modderpad en Arne en Thom in de Jeep over het vlakke akkerland. Een ideale situatie voor een filmpje. Joop rijdt, met een grijns op zijn gezicht van oor tot oor, steeds harder en harder over de hobbels en door de kuilen. Als hij de macht over het stuur verliest (géén stuurbekrachtiging) springt TC uit het spoor. Remmen, achteruit en weer opnieuw. De lol kan niet op. Zo komen ze toch weer in een gat waaruit ze echt weer uitgetrokken dienen te worden. Nu zit Joop ook onder de modder. Hahah. We zijn de rest van de dag lekker aan het rondrijden en komen relatief weinig problemen tegen. Aan het einde van de dag is het weer verzamelen rond het kampvuur. De BBQ wordt weer opgestookt en de door onze Kok Oscar voorbereide vleesmaaltijd wordt met veel enthousiasme verorbert. Biertje er bij en de vlammen laaien hoog op, net als de verhalen rondom.

Zaterdag 5 mei 2007 door Rienk

Dit belooft wat ...

Na heerlijk te hebben geslapen in het gastenverblijf van Wouter en Kitty's tent daar 's ochtends uitgekropen, en lekker in het opkomende zonnetje verder wakker geworden. Gelukkig werd kort daarna de rest wakker, waaronder Mike en zijn senseo. Ik was vooral blij met dat laatste. Zonder koffie is wakker worden een bijna onmogelijke opgave... Daarna met zijn allen lekker ontbeten in de eetkamer van de boerderij, waar, als je wat ander beleg wilt dan enkel jam, je zelf wel wat mee zult moeten nemen. Gelukkig wisten enige chaoten dat, dus: lekker vers stokbrood, met van alles en nog wat, behalve jam gegeten.

Laat ik, na bovenstaand huishoudelijk gelul, dan nu maar eens over kleien beginnen. Daarmee bedoel ik dus niet dat we naar NoordFrankrijk zijn gehobbeld om creatief te doen met klei, zoals dat in Libelle, Margriet of andere lectuur soms wordt beschreven, maar anders. Dus...

Na 't gezellige ontbijt het terrein ingetrokken. 't had hier al 32 dagen niet geregend, en dat was nogal goed te merken. Op de laagste stukken na was het terrein erg makkelijk te berijden. Steile hellingen en bospaadjes die na een weekje regen waarschijnlijk gevaarlijk resp. bijna ondoenlijk zullen zijn waren nu met een handvol vingers in de neus (en een dot gas) prima te doen. Daarvoor zullen we een andere keer moeten terugkomen. "Bovenin" was het meer een soort everzwijnsafari. Ook leuk (ik vraag me nog steeds af hoe ze smaken, vooral de kleintjes) maar hiervoor waren we niet gekomen. 

Dus beneden, in het zicht van de boerderij, onderaan de lange helling, probeerden we om de beurt in de kortste lijn door de bak met klei te baggeren. De een kwam wat verder dan de ander, maar geen van ons kwam er door. Uitdaging genoeg dus. We redden het uiteindelijk door voordat de klei echt diep werd, rechtsaf over het hobbeltje er uit te stuiteren. Rechts daarvan was nog een heerlijke bak waarbij Ronald zijn Dodge bijna rechtop in een gat parkeerde en waar hij achteruit uit gelierd moest worden. Toen ie er eenmaal uit was zag ik tot mijn stomme verbazing andere Ronald een aanloopje nemen, en doordat ie een 'route' een metertje naar links koos, er nog in een keer doordieselde ook..

Weer een paar honderd meter de andere kant op waren in in het bos ook nog wat leuke spoortjes. Zelf tegen beter weten in een lang spoor ingedoken, wat tegen het einde een beetje te plakkerig voor m'n W200 werd. Door dieselRonald er achteruit uitgetrokken, en het langs een ander spoortje nog eens geprobeerd. Weer vast, weer er achteruit uit getrokken, en dan toch maar geconcludeerd dat hier niet door is/was te komen.

Bij die prutbak in de buurt geprobeerd Wouter bij te houden, maar een afslag omhoog gemist. Niet omdat ik zonodig wat moest bewijzen, (echt niet :-P ) maar toch maar weer er terug in gedoken, en deze keer die afslag niet gemist. Toen met Wouter geruild, en een stukje in de TC gereden. Is een totaal ander iets dan een gewone Dodge, in een keer zien hoe je wielen staan, lekker licht sturen, comfortabel veergedrag, enz. Desondanks kwam ik er mee vast te zitten, maar dat lag meer aan mij dan aan TC. Je bent met de spullen van een ander toch vaak wat voorzichter dan met je eigen vehikel, en dus reed ik te zacht/lief/voorzichtig. Toch wel kans gezien mezelf ook helemaal onder klei te "douchen", en brrrrr, wat was dat koud, ondanks het warme meizonnetje.

Uiteindelijk weer op het kampeerterrein aangekomen, en de nu nog zachte klei met de hand uit de velgen geschept, ("vroeger" was er op Inor een hogedrukspuit beschikbaar, maar die was nu blijkbaar op bedevaart of zo) en alvast de bereikbare en/of nog overgebleven smeernippels doorgesmeerd, als voorbereiding op te thuisreis, morgen. Gedoucht, en genieten van een welverdiend biertje. Daarna heerlijk gebarbeknoeid, wat inhield dat we lekker mochten opeten wat door Arne en Joop op- en van de barbecue werd getoverd, samen met enige heerlijke verse salades die door Kitty waren gemaakt. Barbekjoeen en toch het gevoel hebben dat je gezond bezig bent en voldoende vitamientjes binnenkrijgt, helemaal perfect.

Het kampvuur brandde ook al (ik geloof dat het zelfs niet uit is geweest) waar we de hele avond gezellig onzin hebben zitten verkondigen of aanhoren. Iets later op de avond kregen we het Novib gevoel toen er een gezelschap Noordafrikanen uit Brababwe bij kwam zitten, waarbij er eentje niet uitgeluld raakte over 63A zekeringen. Het was daar vast donker.

[ vorige pagina ]

lijn1.gif (3257 bytes)