Hesdin - Frankrijk

1 tot 4 november 2002

Het idee om weer eens een week-end te organiseren is eigenlijk al ontstaan tijdens het nababbelen op het dagje ‘Noorder IJ-polder’ (zie elders op deze site.).

Het ChaosBoyz-tentenkamp

Enkele maanden later is het dan zover, de Chaosboyz gaan naar Frankrijk en wel van 1 tot en met 4 november. Hoewel ondergetekende geen officiële Chaosboy is, heeft Mike mij toch uitgenodigd mee te gaan. Een heel week-end van huis levert nog wel wat tegenstribbelen op bij Hanna, mijn vrouw, maar uiteindelijk besluiten we toch mee te gaan, het 4x4-virus heeft immers keihard toegeslagen na de rit op de Maasvlakte. 

Een week voordat we zouden vertrekken kwam ik met mijn Dodge nog even onzacht in aanraking met een Toyota Hi-Ace wat voor de nodige spanningen zorgde. De aanrijding heeft namelijk mijn wiellagers aan de linkerkant beschadigd en deze moesten absoluut vervangen worden voor het week-endje naar Hesdin anders zouden we de Belgische grens niet eens halen. Gelukkig is het allemaal nog op tijd gelukt en ook het lenen van een tent en een luchtbed was geen al te groot probleem.

Helaas geen mooie start voor Olav. Problemen met Rangie.

Vrijdag ochtend 1 november gaat de wekker reeds om 05.30 uur en we kleden ons snel aan om alle bagage (pfft, dat was meer dan ik dacht) in de Dodge te laden. Rond 07.00 uur vertrekken we richting Hazeldonk alwaar we de rest van de groep zouden opwachten. Na een voorspoedige rit hebben we genoten van een McBreakfast en wachten we op de rest van de groep. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten want rond 9.45 uur komen de chaoten die zich in Dordrecht hebben verzameld aan in Hazeldonk. Sommigen gaan nog even tanken, plassen en koffie drinken en dan gaan we op weg. De zenuwen gieren ons door het lijf...het gaat nu echt gebeuren. Op zoek naar een tankstation waar we LPG kunnen tanken en eventueel een sanitaire stop kunnen maken besloot Sebas zijn net aangeschafte Dodge W200 iets korter te maken. Hij parkeerde z’n Dotsj tegen een paal en ramde daarmee zijn kenteken verlichting aan gort. ‘Een D200 is toch iets korter’ was zijn verweer. Wouter had blijkbaar het idee dat zijn Dodge nog niet vol genoeg was en gooide nog een stapeltje bandijzer welke hij had gevonden achterin.

Zo’n 60 kilometer voor onze eindbestemming besloot de Range Rover van Olav en Caroline dat hij er genoeg van had en stopte. Precies op een niet in gebruik zijnde uitrit stonden we stil. Na enige tijd geprobeerd te hebben om de RaRo (zoals Hanna oneerbiedig de Range Rover noemt) weer aan de gang te krijgen, hebben we besloten dat Sebas de rest van de weg de Range Rover op sleeptouw zou nemen. Zo gezegd, zo gedaan en rond 14.00 uur zijn we aangekomen in Hesdin bij Circuit du Ravin. Daar Alain, de eigenaar, zelf even met een Quad het terrein in was hebben we besloten maar vast onze tenten op te zetten en later terug te komen om te betalen. Na enkele uren waren we allemaal klaar en aangezien Alain nog steeds niet terug was, besloten Arne, Wouter, Joop, Ronald, Hanna en Thom alvast maar eens een verkenningsrit te maken. Ikzelf reed als laatste naar beneden en kwam vrijwel direct voor een verassing te staan...

Volgens ons heeft Ronald het record 'vastzitten' verbroken ;-)

Vlak na een bocht lag een flinke plas water en mijn Dotsj houdt hier blijkbaar niet van want deze sloeg per direct af. Na enkele minuten starten liep de Dodge weer en kon ik mijn weg vervolgen. Uiteindelijk kwamen we bij een vrij steile helling aan, waar zelfs de klimgeit van Arne toch even moeite mee had. Ook Seeb en Xel kwam niet in een keer boven. Toen was de beurt aan Wouter, deze nam onderaan de helling de buitenbocht een stoof werkelijk naar boven. Inmiddels was ik aardig bedreven geworden in het afkijken. Op dezelfde manier als Wouter had gedaan, besloot ik ook naar boven te gaan en dat ging goed.

Na een klein uurtje waren we terug bij de tenten en besloten we maar eens wat te gaan eten maar helaas konden we bij Alain geen eten krijgen. Gelukkig hadden Wouter en Joop, Arne en Sebas en Christel wel eten bij zich zodat we uiteindelijk toch nog allemaal eten hadden. (gelukkig merkte Joop nog net op tijd dat hij een blik bruine bonensoep aan het afgieten was welke niet voor deze maaltijd bestemd was.) Het schijnt dat macaroni met worstjes gemengd met Chili con carne nog best lekker is. Inmiddels waren ook Kees en ‘de suikertjes’ Arthur en Astrid met de drie Land Rovers gearriveerd. Na nog wat nagepraat te hebben, besloten de meesten naar bed te gaan. Olav moest echter halverwege de nacht nog even zijn tent opnieuw vastzetten want hij was 's middags zo lui geweest om niet alle haringen te gebruiken en het was inmiddels aardig gaan stormen.

Wouters lier kwam regelmatig van pas. Maar meestal niet voor zichzelf; hij rijdt overal wel door.

De volgende ochtend hebben we met z’n allen behoorlijk wat koffie gedronken om weer een beetje warm te worden en Wouter heeft voor een overheerlijk ontbijt gezorgd. Na het waterballet van Ronald tijdens de eerste rit, bleek dat er een ander luchtfilter gemonteerd diende te worden en dus zijn Ronald en Hanna op zoek gegaan naar een garage of onderdelen leverancier. Na veel tobben is het uiteindelijk gelukt om een ander filter te fabriceren. Sebas had nieuwe remblokken nodig en Josh zou deze mee brengen. Zo rond het middag uur arriveerden Josh en Caroline vergezeld van Mike, Vera en Samantha. Terwijl Sebas zijn nieuwe remblokken monteerde, stortte Josh zich op het probleem met de Range Rover van Olav. Hoewel iedereen wel een theorie had over het probleem, was het inderdaad Josh die uiteindelijk het probleem lokaliseerde en samen met Olav is hij lekker aan het sleutelen geweest totdat de RaRo uiteindelijk weer teken van leven gaf. Olav zal nog wel even een en ander aan de ontsteking moeten doen maar hij kan de terugweg in iedergeval op eigen kracht aanvangen.

Dan besluiten we om nogmaals het terrein in te gaan. Mike en Samantha rijden met Ronald mee, en wederom laat de Dodge van Ronald duidelijk merken dat hij niet van water gediend is. Deze keer is het zelfs zo erg dat de lier van Wouter er aan te pas moet komen om de Dodge los te trekken. Na nogmaals stil gestaan te hebben in een plas water komen we uiteindelijk allemaal boven op een heuvel aan. Wouter gaat als eerste over een paar flinke hobbels met daarnaast een toch wel verraderlijk gat en Ronald volgt, dan is het Sebas die voor het nodige vermaak zorgt. Op een of andere manier weet hij onbedoeld zijn Dodge 180 graden om te draaien om vervolgens weer in tegenover gestelde richting uit te komen. Na enig tobben beland Sebas op het randje en moet de Dodge van Ronald eraan te pas komen om hem weer in de goede richting te trekken.

Dit weekend was de vuurdoop voor Sebas z'n nieuwe Dodge. En het ging uitstekend!

Eenmaal aangekomen bij de heuvel waar we de dag ervoor allemaal tegenop kwamen, besluit Sebas om er omheen te rijden. Arne gaat gewoon naar boven, geen probleem. Ronald heeft het een keer of 5 geprobeerd maar moest uiteindelijk opgeven omdat de Dodge de gladde helling gewoon niet meer kon nemen. Wouter met zijn hummers denderde dus wel gewoon naar boven (Ronald is dan best wel jaloers).Het is inmiddels weer tijd om te eten en Mike, Ronald, Hanna, Caroline en Olav besluiten een patatje o.i.d. te gaan halen. 

De Range Rover van Olav betreedt dan de Franse bodem weer op eigen krachten. Helaas sluiten alle frieterieen in Frankrijk al om 17.30 uur en dus besluiten we maar wat boodschappen te doen en zelf ons kostje te koken op het fornuis van Wouter en Joop. Terug bij het kamp aangekomen zien we Wouter nog net met Josh en Caroline het terrein op rijden. Reeds na ongeveer 15 minuten zijn ze alweer terug! Volgens Josh is er geen lol aan met die tank van Wouter

De Chevy van Arne blijft een heerlijke berggeit en staat zelden vast.

Josh en Caroline blijven niet overnachten en gaan weer richting Holland, vergezeld van Joop die helaas eerder vertrok in verband met een aanval van migraine. De rest van de groep verdeeld zich in tweeen daar we niet allemaal in een tent kunnen en de ene helft verblijft in de tent van Wouter en Joop terwijl de andere helft de avond doorbrengt in de tent van Arne. Ondertussen moet er nog even een startmotor gedemonteerd worden van een van de Laro’s. Geen prettig klusje terwijl het regent en het kamp in een grote modderpoel in veranderd maar ze spelen het klaar. Uiteindelijk gaat iedereen weer moe maar voldaan slapen. De volgende ochtend staan we weer gezellig met z’n allen bij elkaar met een kop koffie en een stuk koek of taart erbij als Mike komt aanlopen met de bekende chaosboyz raamsticker. Hij stelt voor om Ronald als er niemand bezwaar heeft in de groep op te nemen. Natuurlijk heeft bijna iedereen bezwaar want wie wil er nou zo’n aso bij de groep? Wouter geeft Ronald echter een hand bij wijze van welkom en dat is voor Mike het signaal om de sticker te overhandigen (Deze zit inmiddels al vol trots op de achterruit van de Dotsj met watervrees).

Vandaag zou een deel van de groep weer naar huis gaan omdat nou eenmaal niet iedereen vrij heeft op maandag. Na overleg wordt besloten dat iedereen naar huis gaat daar het weer ook niet echt mee werkt. Een paar uur later, na eerst alle auto’s (behalve de RaRo want die heeft geen terrein gezien) zo goed en zo kwaad als het ging schoon gespoten te hebben gaan we weer op weg naar Holland.

Arne rijdt voorop, dan volgen de drie Land Rovers, Wouter, Ronald, Olav, Sebas en Thom als eeuwige hekkensluiter. Mike, Vera en Samantha zijn al eerder vertrokken en rijden dus niet mee in kolonne. Gelukkig hebben we op de terugweg geen problemen gehad en zijn we een aantal uren later weer bij Hazeldonk alwaar we afscheid nemen van de rest. Ronald en Hanna sluiten het week-end af zoals ze het ook zijn begonnen; bij de Mc Donalds te Hazeldonk.

Wij danken iedereen die aanwezig was voor een onvergeetelijk week-end en gaan de volgende keer zeker weer mee!

Auteur : Ronald en Hanna

[ vorige pagina ]