Zeilen met de Chaos

13 juni 2003

Je zou denken dat de Chaosboyz alleen om voor gezamenlijke hobby: terreinrijden samen komen, maar niets is minder waar. Zo zijn de zeewaterbestendige Chaoten recentelijk wezen skûtsje sylen. Wouter en Kitty hebben de gewoonte om jaarlijks het skûtsje van hun vriend Frans, voor een weekeinde te charteren en dan met een ploeg vrienden, collegae of familie, zoals dat uitkomt een weekeindje te zeilen. 
Ditmaal waren er wel wat Chaosboyz die enthousiast reageerden en mee wilden. 

De meeste hebben dan ook wel in het verleden iets met water gehad. Dan hebben we het niet allen over het verzuipen van een Dodge in een plas water. Zo is Caroline een fervent windsurfster. Josh is altijd in de weer geweest met krachtige motorboten. Sebas en Xel hebben elkaar zelfs leren kennen op het water, ergens in de Biesbos. Lightboy Oscar heeft een korte carriere als (licht)matroos op een visserschip achter zich. Wouter en Kitty, tenslotte varen al jaren weekeindjes mee met Frans, de schipper van het Skûtsje.

Vrijdagavond inschepen op de Gerrit Witteveen van Frans in Harlingen

Ton en Harry hadden zich in eerste instantie ook enthousiast aangemeld, maar konden om diverse redenen helaas niet mee. Die hebben dus heel wat gemist. Sukkels! Om de ploeg compleet te maken gingen uiteindelijk nog Jos en Rik, twee zwagers van Wouter en Kitty, mee. Die mannen waren al eerder mee wezen zeilen en ze durfden de aanwezigheid van de Chaosboyz wel trotseren om weer lekker te zeilen. 

Vrijdagavond de13e juni inschepen. We hadden afgesproken in de kroeg ’t Noordeke, in de Noorderhaven van Harlingen. Aldaar Frans ontmoet en al gauw ingescheept.

Bij het wegzetten van de auto’s liepen we langs de ‘Mercurius’, een grote tjalk (24 mtr) van schipper Rob. Vriend van Frans. Even praatje maken, schip bezichtigen. Geheel volgens chaos-interesse werd van dit zeilschip voornamelijk de machinekamer nader geïnspecteerd. Waarom staat daar maar een DAF 6-cilinder turbodiesel in? D’r hoort toch minstens een V8 in, niet? Sebas was meer dan geïnteresseerd in de verklaring van Rob dat zijn schip te koop stond. Mijmerend stond Sebas de overwaarde van zijn huis al in mast, zeilen en zwaarden te visualiseren. Hmmmmmm. Speciaal werd dan ook nog de schipperskajuit geïnspecteerd. Of het bed wel groot genoeg zou zijn voor ons Seeb. Dream on, Sebas.

Weer terug op de ‘Gerrit Witteveen’, waren de kooien al snel verdeeld en konden we ons, we hoefden immers niet meer te rijden, te buiten gaan aan wat lekkere drankjes. Gezellig, kan ik wel zeggen, tot diep in de warme nacht bleef het rumoerig op het achterdek. 

Aan het begin van de ochtend staken we van wal en voeren de haven uit. Richting Vlieland. Het was erg druk op het wad. Zo waren een groot aantal boten onderweg naar Terschelling. Het jaarlijkse kunstenaarsfestival “Oerol” zou die dag van start gaan en dat was te merken. Weinig wind, maar wel geholpen door het afgaande tij. We voeren al snel onder zeil en de 4 cilinder Peugeot diesel in de ‘vetkuil’ kon het zwijgen opgelegd worden. Heerlijk is dat moment dat de motor uit kan en de wind het overneemt. 

Tegemoet kwamen een tweetal op volle kracht binnenlopende Urker visserschepen. Die zorgden voor nogal wat deining. Wat een geweld. Die gasten trekken me daar toch een partij golven… Zeker een meter of meer. 

En geen vaart minderen, he…

De drukte nam niet echt af, zal ook wel te maken hebben met het feit dat we in de vaargeul zeilden. Daar bevond zich zowat iedereen. 

Een Urkervisserschip ramde op volle kracht langs alle plezierjachten

Nog zo’n Urker. Een achterop komende Urker visserschip veroorzaakte niet allen deining, maar ook verontwaardiging. Deze schipper ramde op volle kracht rakelings langs een aantal plezierjachten. Die werden bekant tegen zijn reling aangezogen. Met een kuil van anderhalve meter water en geen streep van zijn koers afwijkend scheurde die schipper tussen de pleziervaart heen.  ‘Wat een a-sociaal volk zijn dat, die Urkers” Was de ontgoochelende constatering van onze stoerste Chaosboy. “Ja, heb je dat niet in de krant gelezen: allemaal coke-snuivers, die gasten” reageerde een andere Chaosboy, lekker ongenuanceerd. Hiertegen kwam Oscar fel in het verweer. “Broodvaart tegen pleziervaart” en zijn eigen goede ervaringen als (licht)matroos maakte dat hij het voor de Urkers opnam. Uit de weg met die tupperware bootjes!

Xel wilde graag zeehonden zien. Tot twee keer toe kwam er een veerboot voorbij met een 5 meter grote afbeelding van een zeehond op de flank. “Zeehond in zicht!”. Tot twee keer toe was de teleurstelling groot bij Xel, als bleek dat we die zeehonden aanwezen. Dat moesten we maar niet meer herhalen, anders…. 

Om beurten aan de helmstok, hier kapitein Josh die het helemaal onder controle heeft

Langzaam maar zeker wakkerde de wind wat aan en de boot pakte snelheid op. Niet dat je van accelereren kan spreken, maar toch. Om beurten aan de helmstok, terwijl Frans wat aanwijzingen gaf, als hij het nodig vond. “Oploeven, Afvallen”.  We waren lekker bezig. Met wat meer wind was goed te voelen hoe het schip reageerde als de zeilen goed stonden en de roerganger de juiste koers kon varen. Desondanks is aan de helmstok staan vergelijkbaar met rijden in een Dodge waarvan hoognodig de stuurspeling teruggesteld moet worden. We zwalkten wad. We wind, maar jammer dat er nogal wat wolken voor de zon dreven. Het was niet super warm.  

De Gerrit Witteveen drooggevallen op een zandbank

Gezamenlijk werd besloten om die dag eerst voor anker te gaan en droog te vallen, daarna de haven van Vlieland te bezoeken en aldaar de nacht door te brengen. Langs de “Pappeldam” gevaren om net ten zuiden van de “Griend” voor anker te gaan in “Franse Gaatje”. Een van Frans zijn favouriete plekjes om droog te vallen.

De verschillende zeilschepen die we tegenkwamen werden door ons beoordeeld op schoonheid en we probeerde ook de juiste type aanduiding te geven. Skutsjes, klippers, botters, schokkers, boeiers en lemster aken. Het verschil tussen een Tjalk en een Zeetjalk wisten we niet 123. Raden maar. Jos’ woordspeling “WCTjalk” hebben we er ingehouden, de rest van het weekeinde. 

Op de flanken van de zandplaat lagen zowaar enkele zeehonden temidden van vele zeemeeuwen te zonnen op het strand. Nu reageerde Xel wat aarzelend op onze uitroepen dat we zeehonden zagen. De verrekijkers er bij en, jawel hoor, we hebben ze gezien. Groot was de opluchting, want dat hoort er toch wel een beetje bij. Als je wad zeilt, dan wil je zeker toch die honden zien?

Voor anker en droogvallen. Op ons gemakkie hebben we lekker rondom de boot gezwommen en zijn de drooggevallen zandplaat opgelopen. Helemaal naar de zonnende zeehonden gewandeld. In de tussentijd schelpen rapend (zelfs nog dichte schelpen met levende schaaldieren er in) en elkaar flink nat spetteren. Vooral Caatje en Josh waren elkaar flink aan het bespetteren, ze wisten van geen ophouden. Lovely Couple.

Een misverstand over de wel-niet werking van het toilet bij het droogvallen liet Sebas besluiten om maar eens lekker in de zee te gaan poepen. Effe Tjalken. Als ontspanningsoefening, zal maar zeggen…

Seeb, die met zijn zwembroek op zijn knien, in de zee aan het ‘tjalken’ is, met op 2 meter afstand een zeehond. De zeehond zit bij de pijl net onderwater...

En dat is dan echt even schrikken als je dus op 50 meter van de boot lekker in het water in je blote reet zit te Tjalken. Op twee meter afstand van Seeb (koosnaampje voor onze Sebas) dook een zeehond op. Pal voor zijn neus. Kennelijk op de geur afgekomen wilde de nieuwsgierige Seebhond wel weten wie dat nu was. Na de eerste schrik kwam Seeb niet meer bij van het lachen. Met zijn zwembroek op zijn knieën en achtervolgd door de zeehond was zijn ontspanningsoefening wel ten einde. 

Xel was verrukt. “We gaan over de hele wereld, tijdens vakanties op zoek naar wilde dieren, zwemmen met dolfijnen enzo, maar we hebben altijd pech, zien nooit iets”. “En dan nu dit, om de hoek, in onze eigen waddenzee!.He-le-maal te gek”. Zelfs Frans, die elk weekeinde wad vaart, had dit nog nooit meegemaakt.

Kitty is lekker aan het kokkerellen, zodat onze top kok Ossie eens lekker uit kan rusten

Kitty maakte zich als kokkin druk met Spaghetti en de vele bijproducten. Dat hebben we ons goed laten smaken. Inmiddels was de gehele boot drooggevallen en de functie van het anker was gereduceerd tot dat van een bril voor een blinde. Nadat het wassende water ons schip weer vlot had getrokken, dobberden weer aan datzelfde anker. 

Wouter beleeft spannende momenten terwijl hij onder toeziend oog van Frans de zeilboot de haven in manouvreert

Anker op, en zeilend naar Vlieland. Goed manoeuvreren, bij de juiste boei over bakboord. Rekening houden met de getijde stroming. Die was al weer fors, getuige de scheefhangende tonnen met hun zog. De zeilen op tijd gereefd, konden we de nauwe havenmond op de motor binnen varen. Er stond voor de haven dus wel weer een behoorlijke dwarse stroming die het schip sterk wegzetten. Frans liet Wouter aan het roer staan en besloot dat hij het met het geven van commando’s wel zou redden. Dat was voor Wouter zowel als Frans toch wel spannend. Het is goed afgelopen, we hebben kant noch wal geraakt bij het binnenvaren. 

Terwijl een aantal van onze groep, samen met de schipper, de kroegen van Vlieland onveilig maakten, waren er weer andere die, in de kuip, hele bomen opzetten over de zin van het leven en de toekomst van deze aardbol met zijn bemanning.  Opeens waren daar de fluorescerende algen in het water. De minste geringe rimpeling in het water werd door deze licht afgevende algen omgezet in licht.Een prachtig gezicht. Lichtgevende golven. Steentjes in het water gooiende gaf een spectaculair gezicht. De volle maan belichte onze activiteiten. We hebben van alles in het water gegooid. Gespuugd, Spa-waterflessen leeggegooid (geen bier, natuurlijk, we doen niet aan drankmisbruik) en zelfs gepist. De effecten waren wonderschoon. Moet je eens meegemaakt hebben wil je dat snappen.

Wouter bakt voor iedereen een heerlijk ontbijtje

Tot in de kleine uurtjes hebben we genoten van de zwoele nacht op Vlieland. En oh, ja. Dat is een tof eiland. Ze hebben er zelfs een Hummer rondrijden. Is het bezoeken waard.‘s ochtends bijna zonder Josh, die net even was gaan douchen op de wal, uitgevaren. Koppen tellen voordat je uitvaart. Voor Frans is het routine. Spiegelglad water. Het ontbijt, eieren, spek en gesmolten kaas, kon dus makkelijk tijdens het varen worden gemaakt en gegeten.

Ossie kon niet zo heel lang lekker relaxen in het water... omdat iedereen wel even lekker een koele duik nodig had

De zondag begon echt met zijn naam te eren. Veel zon en geen wind. Al snel was het bloed heet. In de ochtend hebben we voornamelijk op de motor ons voortbewogen. In de richting van de thuishaven bewogen. Totdat we weer bij de getijdenwisseling op een plekje voor anker gingen. Zwemmen. Eerst was er weinig stroming, maar het was goed te merken, na een half uur dat de stroming al weer aan het oppakken was. Een gekke gewaarwording, naast het voor anker liggend schip zwemmen en op dezelfde plek blijven.  Weer was er een (diezelfde?) Seebhond, die om ons schip heen circelde. Ruim een half uur heeft hij op een kabellengte rondgezwommen. Sterke geur moet die Sebas hebben. Uniek!. 

Dat kunnen we nu wel aanraden. Een trip op de waddenzee en zwemmen met de zeehonden. Lekkere Chaos.

Lekker luierend in de zon hebben we genoten van die dag. Zwemmen, zonnen, hapje, drankje. Heel onthaastend. Kitty heeft nog lekker soep gemaakt. In de middag pakte de wind wat op en onder zeil hebben we het laatste stuk naar Harlingen afgelegd. Aan het einde van de middag was het helaas alweer afmeren en afmonsteren. Op weg naar huis in onze vertrouwde voertuigen met vier wielen.. 

Lekker weekeinde wad gezeild. Iedereen is er enthousiast over. Was TOP.

Auteur : Wouter

[ vorige pagina ]