Stuurbekrachtiging in W200

Wouter, december 2002

Mijn Dodge is oorspronkelijk uit het Amerikaanse leger en heeft dus geen stuurbekrachtiging meegekregen vanuit de fabriek. Die Generaals dachten bij het bestellen: zo veel mogelijk standaard spullen en grote betrouwbaarheid. Die V8 met automaat kon er wel in, want die stond voor betrouwbaarheid. Een stuurbekrachtiging, echter, was overbodig en kon alleen maar stuk gaan en of voor extra onderhoud zorgen. Niet nodig voor de GI-Joe van de 70 en 80er jaren. Ik vraag me af hoe dat nu zit met het huidige speeltje van deze Amerikaanse soldaat: de Hummer??? Die heeft volgens mij wel stuurbekrachtiging…

Afijn, ik was zonder meer gelukkig met mijn stuurbekrachtigingloze W200. 

Stuurbekrachtiging is toch voor WATJES, Niet? Enne, gingen er niet veel stuurbekrachtigingen stuk in het terrein door ondeskundig stuurgedrag bij het terreinrijden? Als fervent terreinrijder weet ik dat ik stuurbekrachtingloos, vaak niet verder kan omdat ik domweg te weinig kracht heb om het stuur rond te krijgen. Dat zijn de momenten waarop er ook een grote kans is om “ondeskundig” met een stuurbekrachtiging de zaak te mollen. 

Nee, ik was gelukkig zonder stuurbekrachtiging.

Hoewel: Als ik vaak reed, had ik toch wel eens spierpijn in mijn schouders en bovenarmen. (Watje??) Daarnaast vond ik het onbekrachtigde stuur wel erg spelinggevoelig. Elke keer na het terrein in geweest te zijn had ik weer meer speling opgelopen en moest weer stellen. Ook het rijden op de weg is in de stad niet altijd even prettig. Zwaar sturen kost moeite en zorgt er voor dat ik voorzichtig moest rijden. Snel even uitwijken is er nauwelijks bij. Daarboven op komt dat ik in hartje Haarlem woon, in een nauw straatje met weerszijden geparkeerde auto’s. Parkeer dan maar eens in… Regelmatig was er wel een plekje, maar besloot ik toch om een straatje verder te parkeren: niet te doen, al dat steken.

Dus: een stuurbekrachtiging moest er komen…. 

Das duur dus. Dat wist ik eigenlijk al een week nadat ik mijn Dodge gekocht had, in februari 2000. Ik was namelijk op de technische avond geweest bij Tonnie Wittenaar, in Vriezeveen. Die had toen brandnieuwe 3 sets stuurbekrachtiging liggen, via een vriend in Canada gekocht. Compleet kostte dat fl. 1.600,00. kan ik me herinneren….. HAD IK Dat maar gedaan, meteen….. Och ja, achteraf is elke beslissing die je neemt in het leven makkelijk te analyseren. Maarrrrr, ik heb van deze beslissing toch wel spijt gehad. Onnodig om te zeggen dat Tonnie diezelfde avond al los was. Als gieren stortte de wat meer ervaren Dodgerijders zich op die speciale aanbieding.

Twee jaar later loop ik tegen een aanbod aan om voor € 600 een gebruikt, bekrachtigd stuurhuis met pomp en pitman-arm van een D200 te kopen. Weliswaar goedkoper, maar gebruikt en ook nog eens zonder draglink en montageplaat. Het verhaal was: monteer dat ding tegen de chassisbalk, verander de draglink door deze door te slijpen en de fusees een kwart slag te draaien en een knik er in te geven. Las deze weer tot een geheel en klaar is Kees….. 

Vol goede moed heb ik daar meer dan een half jaar over gedaan. Telkens kwam het project: “stuurbekrachtiging monteren” op de tweede plaats. Ten eerste omdat er andere prioriteiten waren: de complete 100Amp 24V installatie, de 6 tons Ramsey Bumperlier, de meer dan een halve kilowatt verlichting op de Rollbar tbv een nachtrit, het Reguliere onderhoud en ook nog eens dat gedoe met die K* vooras die versleten remmen en dito lagers had…(Tjonge, als ik terug kijk op afgelopen jaar, dan is er wel heel wat aan die Dodge gesleuteld)… 

Uiteindelijk de hulp van vriend Ronald uit Hippolytushoef ingeroepen om toch aan die grote klus te beginnen. Ronald heeft een goed geoutilleerde ruime garage en wilde me wel helpen. Op 7 december een afspraak gemaakt en met het hele gebeuren om 09:30 bij Ronald op de stoep. Met frisse moed begonnen aan het verhaal. Wiel eraf. Stuurhuis loshalen en eerst eens passen. Het bekrachtigde huis is wel de helft groter dan het ielige onbekrachtigde stuurhuisje. Verdraaid!, het grote, bekrachtigde stuurhuis past ook op de horizontale plaat die het onbekrachtigde stuurhuis droeg. Mooi toch, hoefden we alleen de pitman-arm over te zetten en klaar…… Zo gezegd, zo gedaan… Toch niet. De draglink was te lang en moest ingekort worden. Nou ja, ook een Piece of Cake…

Och, hoogmoed komt voor de val..Eenmaal dat gemonteerd kwamen we snel tot de briljante conclusie dat we het helemaal fout hadden….Zijn wij beide helblond??? Van Ronald weet ik het zo een twee drie niet, maar ikzelf toch niet, toch?… Helaas, wel: als je links stuurde, gingen de wielen naar rechts….. 

Zo moet het dus niet!

Waar had ik dat toch eerder vernomen??…. Het forum van de DTB staat vol van die verhalen. En wij maar dom doorgaan en vooral niet vooraf controleren of we niet zelf dat risico liepen. Nee, we waren veel te veel in onze nopjes dat het stuurhuis toch op die plaat kon….. Na een paar vriendelijke woorden met elkaar gewisseld te hebben, zijn we weer opnieuw begonnen… Het originele verhaal dat het stuurhuis direct tegen de chassisbalk gebout dient te worden was vanaf het begin natuurlijk juist. Dan steekt de pitman-as naar beneden en kan de pitman-arm naar links gericht gemonteerd worden. Aldus ontstaat weer het vertrouwde beeld dat met links sturen de wielen ook naar links gaan. Wel nog even de draglink inkorten. Ronald kan goed lassen en het ziet er weer prachtig en origineel uit. (Nu zijn er wel APK eisen tav gelaste onderdelen in de stuurinrichting, maar ik heb er alle vertrouwen in dat die wel overdreven zijn… (dit wordt vervolgd, over een jaar krijgen jullie een statusrapport hoe het zich gehouden heeft)). Ook de stuurstang tussen stuurhuis en stuur dient enig ingekort te worden. Met het juiste gereedschap is dat een fluitje van een cent.. 

Ronald bezig met gaatje boren

Dan komt het laatste werk van onze klus. Het monteren van de pomp. Normaal is dat geen groot probleem. Bij mijn Dodge natuurlijk wel. Ik ben zo slim geweest om een 24V Dynamo met een originele steun te monteren. Deze zit op de plek waar de stuurbekrachtingpomp normaal zit. Dus moest ook daarvoor weer een custom oplossing gemaakt worden. Passen, meten, boren, slijpen, lassen en weer passen. 

Een dikke strip gelast aan de montageplaat van de 24V Dynamo 
biedt nu de juiste steun voor de pomp die onder de dynamo geplaatst is. 

De pomp vullen, starten, navullen en van links naar rechts sturen : 

Alles pico bello. Moe maar voldaan en helemaal in de zwevende hemel manoeuvreer ik op gemak de garage van Ronald uit. 

Ik ben nu dus een WATJE…..nou: LEKKER HOOR!!!. 

Ronald, bedankt voor alle hulp. Had dat niet zonder je hulp kunnen doen.

 

[ vorige pagina ]