Wel vooruit, niet achteruit?

Mike, 4 november 2001

Afgelopen week heb je kunnen lezen dat de automaatbak van mijn oude, trouwe Dodge het had begeven. Echt flink waardeloos, en al helemaal met het vooruitzicht van 9 december. Dat wilde ik voor geen goud mislopen! Wat was er dan allemaal gebeurd? Lees het nog maar eens na :

= = = = = KNIP = = = = =

Dat je een Dodge niet alleen maar kunt  gebruiken om mee te offroaden, blijkt wel weer uit het feit dat ik hem nu al een paar weken aan het 'misbruiken' ben als pakezel. Die grote laadbak is toch wel verrekte handig als je bezig bent te verhuizen, en als je steeds grote spullen moet meenemen zoals kasten, bureau's en zelfs een waterbed.

Zo gebeurde het ook dat ik afgelopen dinsdag bij de Gamma (... dat zeg ik) stond, en een stukje achteruit moest rijden om uit te parkeren. Dus ff de hendel in R en een beetje gas. De Dodge bewoog een klein stukje achteruit en er volgde een luide knal. Vanaf dat moment reed ie geen centimeter meer achteruit. Hmmm... Vooruit dan maar? Yep, dat ging wel. Gelukkig was het een ruime parkeerplaats, en zelfs met de gigantische draaicirkel van een Dodge kon ik wegkomen. Maar ja; wat nu?

Na het raadplegen van onze alles-wetende-W200-techneut Sebas, lijkt het erop dat de reverse-band is gebroken. Hij heeft deze echter zelf ook nog nooit hoeven vervangen, en weet dus helaas niet te vertellen of dit kan terwijl de bak nog onder de auto hangt. Shit. Dus heb ik Wouter maar eens gebeld om te vragen of hij wel eens een automaatbak heeft verwijderd. Had hij ook nog nooit gedaan, maar hij had wel een heel goed plan. Hij heeft namelijk een reserve- automaatbak in zijn garage liggen, die destijds is verkocht als 'werkend'. Als ik aanstaande zaterdag nou een dagje langskom, dan halen we mijn automaat er onderuit en zetten we zijn reserve er tijdelijk onder. Dan kunnen we op ons gemak eens kijken of we die van mij kunnen reviseren/repareren. Goed plan, en ik ben hem er erg dankbaar voor.

Nu kun je het natuurlijk al raden; het transplanteren van de automaten moeten we nu doen a.d.h.v. de werkplaatshandleidingen. Bij deze wil ik dus elke website-bezoeker vragen om mij te mailen als je tips of uitleg hebt betreffende deze operatie. Zelf denk ik dan aan de volgorde van uit- en inbouw, welke stangen moeten er allemaal los (kickdown, stuurschakeling) en most-important: moet de tussenbak er ook vanaf? En hebben jullie nog tips over hoe je hem het beste eronderuit kunt halen (krik, spanbanden) of heb je echt een brug en zwaar gereedschap nodig? Of weet je nog een (goede) automaatbak te koop? Kortom: alle tips zijn welkom! Stuur ze dus zo snel mogelijk (wel voor zaterdag natuurlijk) naar Mike...

= = = = = KNIP = = = = =

De reserveautomaatbak van Wouter. Inclusief tussenbak.

Wouter had dus aangeboden om zijn reserve-automaat onder mijn Dodge te zetten, zodat ik op mijn gemak mijn 'oude' bak kan laten reviseren. Via het internet had ik al een bericht in het Mopar-forum gezet, en uiteraard een 'noodkreet' op onze website. Het heeft een heel aantal reacties opgeleverd en ook waardevolle uit- en inbouwtips. De meest complete was toch echter van onze Sebas zelf. Ach ja; na zoveel jaar sleutelen aan een Dodge, verleer je sommige dingen niet meer ;-) Jammer dat hij er zelf niet bij kon zijn, maar des te leerzamer voor ons.

Het is zaterdagochtend 06.45 als ik mijn nieuwe woonplaats wakker schud door de V8 te starten en voorzichtig manouvrerend de straatjes door te rijden. En dat moest wel, want ik kon het me niet veroorloven om een keertje te moeten steken! Dat gaat nu eenmaal een beetje moeilijk als je automaat niet achteruit wil... Wouter en ik hebben expres vroeg afgesproken, en het is nog een eindje rijden naar Haarlem. Toch gaat de reis voorspoedig en iets voor achten rijd ik zijn straat binnen. Tsjonge, ik heb niet vaak zulke smalle straatjes gezien! Aan het begin van zijn wijk heb ik toch maar eventjes gebeld om hem aan de buitenkant aanwijzingen te laten geven...

Jammer genoeg heb ik nog geen drain-plug. Toch maar eens bestellen...

Na een lekker bakje koffie en het lezen van de instructies van de diverse mensen, zijn we met z'n tweetjes maar vast begonnen. We begonnen maar met het verwijderen van de oliepan, zodat we een blik in de automaat konden werpen. We kregen namelijk de tip dat het zo kon zijn dat de 'strut' van de reverse-band wel eens los kan zijn gekomen. Dit is dan relatief eenvoudig op te lossen, en de bak zou er niet onderuit hoeven. Maar ja; een kleingheidje en de wet van Murphy? Niet dus. Het tussenplaatje lag inderdaad los in de pan, eveneens als een afgebroken onderdeel van de reverse-band. Dat is dus de eerste tegenvaller. Om er zeker van te zijn dat we er echt niet bij kunnen, verwijderen we het 'brein' van de automaat ook maar (tegen beter weten in...). Dat gaat makkelijker dan verwacht, en er vallen geen kogeltjes uit. Al snel is te zien dat de band echt gebroken is, en ook dat er vanaf hier niets aan te doen is. We verdelen de taken dus maar, en Wouter begint met het loshalen van de diverse stangenstelsels terwijl ik begin met het loshalen van de vloerbedekking in de cabine om toegang te kunnen krijgen tot de middentunnel. Daar wacht mij overigens een nieuwe verassing; de vloer van mijn cabine is flink doorgerot. Sterker nog; de gaten zitten er al in! De vorige eigenaar wist dat blijkbaar ook al, want die had al een plaat gelast. Helaas niet over de volle breedte, dus hier ligt nog wat werk te wachten :-( Gelukkig is de middentunnel makkelijk te verwijderen.

Afgebroken onderdelen

In de tussentijd is Thom ook gearriveerd en terwijl wij bezig zijn om alvast wat bouten tussen de automaat en de motor los te halen, maakt Wouter een heerlijke lunch. Bij het loshalen van de koeling van de automaatbak, draai ik helaas één van de buizen verrot. Zat er ook dik in; de koppeling aan de automaatbak was aardig verrot. Omdat de reservebak dit euvel blijkbaar ook al eens had gehad, had de vorige eigenaar er een stuk hittebestendige slang aangezet. Hmmm... Dat moeten we dan maar bij het inbouwen ook maar doen, en later een betere oplossing voor vinden. Omdat we van plan waren om de automaat in combinatie met de tussenbak te verwijderen, moesten beide aandrijfassen worden verwijderd. Terwijl ik het voorste kruisje van de vooras wilde losschroeven, kwam ik erachter dat de maanvormige beugeltjes allebei helemaal los zaten. Uh oh, achterstallig onderhoud? Of de vorige keer niet goed aangedraaid? Nou ja, uiteindelijk maar helemaal verwijderd en daarbij kwam gelijk naar voren dat dit wel effect heeft gehad op het kruisje zelf; de cupjes vielen er gelijk af en de lagertjes verspreiden zich over de vloer. Hmmm... tegenslag nummer twee?

Hier zie je de hevel van de reverse- band loshangen doordat de band is gebroken.

Het handboek en Sebas waarschuwde ons ook al voor de uitlaat. Die zou wel eens in de weg kunnen zitten. En inderdaad; niet zo'n klein beetje ook. Het laten zakken van de bak ging absoluut niet. Naar achteren zou ook niet gaan, omdat ik van die mooie lpg-tanks heb zitten op de plek van de voormalige benzinetank. Veel verder dan 30cm zou niet lukken. Uiteindelijk hebben we ook wat ophangbalken van de lpg-installatie  moeten verwijderen, en de tanks moeten ondersteunen om wat ruimte te creëren. Met  het luchtgereedschap van Wouter hebben we geprobeerd om de uitlaten los te halen,  maar er zat geen beweging in de bouten. En om het zaakje los te halen aan het motorblok zag ik niet zitten.

Niet het uitgangspunt; maar de uitlaten moesten worden afgeslepen; ze zaten in de weg.

We hadden al zoveel moeten slopen aan de Dodge om zover te  komen, dat het eronderuit slijpen van de uitlaten uiteindelijk de enige oplossing  leek. Gewapend met een slijptol gingen we de zaak dus maar te lijf. Later moesten we  hier maar een oplossing voor zien te vinden. Zo langzamerhand bereikten we het stadium  waarin de laatste bevestigingen van de automaat konden worden losgeschroefd. Juist op dat moment belde Arne om te vragen hoever we al waren. Omdat het zaakje er nogal zwaar uitzag, hebben we hem gevraagd om ook ff te komen helpen, en precies volgens de Arne-traditie stond ie een kleine drie kwartier later met piepende banden voor de stoep.

Mooi op tijd, want we waren juist klaar met het verwijderen van de laatste bouten aan de dwarsbalk die de automaat en de tussenbak op z'n plek hield. We hadden de tip al gekregen om het motorblok te ondersteunen om te voorkomen dat deze achterover zou kantelen bij het loshalen van de automaat. De motor zit namelijk op slechts drie punten vast; twee motorophangingspunten en de automaat zelf. Als het blok kantelt, dan komt de ontsteking de cabine binnen zetten, en ben je veel verder van huis. Dat moesten we dus maar eventjes voorkomen, en we plaatsten een krik onder het oliecarter. Niets meer vergeten? Shit; toch! In het boek staat nog dat de afdekplaat tussen de motor en de koppelomvormer moet worden verwijderd, om zo de vier bevestigingsbouten van de koppelomvormer aan de flexplaat te kunnen verwijderen. En natuurlijk vergeet ik om de zaak te markeren (naar wat achteraf zal blijken) :-(

Het lichtblauwe ding is de koppelomvormer. Hier nog vast aan de flexplaat

De laatste krik plaatsten we onder de dwarsbalk, en we verwijderde de laatste bouten. Het moment van de waarheid! Voorzichtig lieten we de automaat een paar centimeter zakken, en trokken we hem op krik en al voorzichtig iets naar achteren. Tot nog toe ging het allemaal goed! Met z'n vieren lagen we onder de Dodge; Arne bediende de krik en Thom, Wouter en ik hielden de automaat/tussenbak in balans op het puntje van de krik. Spannend! Als ie ook maar iets verschuift, valt ie van de krik en is in elk geval één van ons de pineut. Gelukkig niets van dit alles, en de krik bereikte met succes z'n laagste punt. Toen bleek dat de automaat toch net te hoog was om met krik en al onder de Dodge vandaan te kunnen komen. En de sidebars zaten ook aardig in de weg. Als tussenoplossing hebben we maar een plank neergelegd en hebben we de automaat van de krik afgeduwd, op het plankje. Door nu de plank over de straat te schuiven, konden we hem net langs de sidebar manouvreren. Eindelijk eronderuit! Het heeft ons in totaal bijna 7 uur gekost! Maar dat is inclusief onderzoek naar herstelmogelijkheden van de band, lunchen en af en toe wat koffie-drinken.

De automaat/tussenbak ligt nu onder de Dodge.

Met z'n vieren hebben we de automaat/tussenbak opgetild en in de garage gelegd, om de dwarsbalk en overige kleine onderdelen over te schroeven op de reservebak. Overigens was dat een flinke tegenvaller; die automaat/tussenbak-combinatie is werkelijk lood en loodzwaar! Ik vraag me af hoe je dit met minder mensen doet... Afijn, na wat sleutelen hebben we de reservebak klaar gemaakt om weer onder de Dodge gemonteerd te worden. De reservebak had echter geen koppelomvormer, dus die moesten we van mijn oude bak halen en op de nieuwe zetten. Één tip; doe dit terwijl de bak nog niet half onder de Dodge hangt. Wij hadden het lumineuze idee om hem er pas in te schuiven als de automaat vlakbij het motorblok was gekrikt. Dom, want we kregen hem er niet 1,2,3 op. Net op het moment dat we de zaak weer wilden laten zakken, kreeg Wouter het toch voor elkaar. Dat scheelde weer een hoop werk. We gebruikten dezelfde taktiek om de combinatie weer onder de Dodge te krijgen; via een plank. Eenmaal onder de Dodge moest ie natuurlijk ook nog op de krik komen te staan. Daar was eventjes wat handigheid voor nodig. We gebruikten een lange plank als hefboom, met aan de ene kant bakstenen, en aan de andere kant kon hij dan worden opgetild. De automaat kantelde dan iets en met wat behendigheid kreeg Arne de krik er onder. Dat die niet helemaal in balans stond bleek later, toen we allemaal onder de Dodge lagen en de automaat ineens half van de krik viel. Dat was pas even schrikken! Met wat hulp van derden en een spanband door de cabine en onder de achterkant van de automaat, konden we hem uiteindelijk weer in balans krijgen.

Trots op onze overwinning!

Eenmaal voor zover mogelijk op z'n plek hebben we eerst de dwarsbalk weer vastgezet, zodat de krik eronderuit kon. Zo hadden we wat meer bewegingsruimte. Zelf kroop ik in de cabine om daar de bovenste bouten van de bellhousing weer vast te schroeven aan de motor, en beneden waren Arne en Thom druk bezig om de koppelomvormer weer aan de flex-plaat te schroeven. Daarbij moest één persoon met een dopsleutel de krukas draaien, en de ander de vier bouten van de koppelomvormer vastzetten. Dat eerste viel niet mee; die V8 heeft toch een aardige compressie ;-) Dit is dus het punt waar bleek dat we de combinatie koppelomvormer/flexplaat hadden moeten markeren. Thom kreeg steeds de eerste twee bouten wel vast, maar de derde en vierde kwamen niet voor hun gat. Uit het boek bleek dat de zaak een offset had in verband met de balans tussen motor en koppel- omvormer. Nog een tipje; draai de bouten gelijk helemaal vast, want bij ons leverde een niet volledig aangedraaide bout problemen op toen deze bovenin kwam en ergens vastliep. Met je dopsleuteltje en compressie draai je dan de krukas niet meer rond!

Eventjes uitblazen...

Ondertussen was het allemaal al vrij laat geworden en zijn we bij de plaatselijke patatzaak eventjes wat inwendige versterking gaan halen. Vlak daarna belde Oscar om naar de status te informeren, en te vertellen dat hij en Berber wel eventjes langs wilden komen om een kijkje te nemen. Gezelligheid alom! Na het eten zijn we nog even doorgegaan, maar het werd al snel te laat (en te donker) om nog verantwoord door te gaan. We moesten het voor die dag dus laten rusten. Tegen half elf 's avonds hadden we al ons gereedschap verzameld en in de garage teruggelegd, en ploften we op de bank met een biertje om de gebeurtenissen van die dag nog eens gezellig door te nemen. We maakten gelijk de afspraak om zondag terug te komen en de rest af te maken. Omdat Arne dichtbij woont en met de lease-auto was gekomen, kon ik gelukkig met hem mee terug rijden. Thom zou de volgende dag ook van de partij zijn. Aangezien Wouter in eerste instantie naar z'n vrouw en kids zou zijn gegaan 's avonds (die zaten in Eindhoven i.v.m. een spellendag), en hij dit heeft opgegeven voor mij, wil ik hem en zijn vrouw alsnog heel erg bedanken voor hun inzet!

Vandaar dus een lasbril...

Om toch nog een beetje weekend-gevoel te behouden hebben we uitgeslapen, en was ik weer rond 12.15 present in Haarlem. Vlak na mij kwam ook Thom aanzetten en hebben we weer eerst eventjes genoten van een bakkie koffie. Daarna gelijk aan de slag, om de laatste dingetjes te doen. We zaten allemaal in spanning of de bak wel zou werken of niet. Dat is altijd een gok... Voordat we de oliepan van de automaat monteerden, hebben we deze eerst helemaal afgesteld volgens het boek. Dus beide rembanden goed afgesteld, het kickdown-mechanisme en het schakelstangenstelsel. Daarna hebben we een nieuw filtertje gemonteerd, de oliepan erop en vullen met verse automaatolie.

De afgeslepen uitlaten en de 'nieuwe' automaat

Ondertussen last Wouter samen met Thom het afgeslepen stuk uitlaat weer onder de Dodge, vergezeld van een stukje eigengemaakt blik. Het is slechts een noodoplossing, maar ik kan er voorlopig mee uit de voeten, totdat ik geld heb voor een nieuw stuk uitlaat. Mischien toch maar gelijk headers? Omdat we de voorste aandrijfas niet meer konden monteren (kapot kruisje) hebben we die maar weggelaten. Met de tussenbak in lock kunnen we ook wel op achterwielaandrijving rijden...

Na een dubbele controle van alle oliepeilen, bouten, moeren, slangen en leidingen besloten we om de zaak maar eens te gaan starten. Dit is het moment waar we allemaal naartoe hebben gewerkt, en we zaten alledrie vol spanning. Sleuteltje in het contact, tussenbak ik High Lock en de automaat in Park. De motor sloeg gelijk aan, en draaide lekker laag stationair (logisch; ik heb geen choke-mechanisme meer...). Na een paar minuten stationair draaien, hadden we het idee dat de automaatbakolie wel aan het rondpompen zou zijn. Ik plaatste de automaat in D, maar voelde absoluut geen schok. Huh? Dan maar eventjes via N naar z'n R en weer terug. Nog steeds niets. Alledrie keken we elkaar teleurgesteld aan. Nee toch? Thom dook onder de auto om te kijken naar lekkages en riep gelijk dat het voorste aandrijfpunt van de tussenbak als een bezettene stond te draaien.

De koppelomvormer zetten we gewoon over.

Dat kan toch niet; de tussenbak stond toch in Lock? Een vlugge controle leerde ons dat het stangenstelsel van de tussenbak ook niet goed was afgesteld, en die kwam dus helemaal niet in lock te staan. Na het stellen, volgde de tweede poging. We hielde onze adem in... klik, in z'n D... en we voelden de schok! YES! Gauw eventjes naar R en weer een schok. We hebben de automaat even laten warmdraaien in Neutraal en tussendoor het oliepeil in de gaten gehouden. Nu was het tijd voor een proefrit. Wouter en ik besloten een stukje te gaan rijden. Daarbij zat de middentunnel er nog niet op. Achteraf was dat niet zo verstandig, want als je de ramen open had (en dat moest om niet vergast te worden), waaide alle stof van de weg door het gat in de bodem via de ramen weer naar buiten. En dan hebben we het nog niet eens over de herrie van de 'lekke' uitlaten! De bak presteerde boven onze verwachtingen; hij schakelde lekker soepel op en neer, en ook de kickdown werkte perfect! Eenmaal terug op z'n plekje, hebben we de zaak nogmaals gecontroleerd alvorens we alles gingen afwerken.

Thom slijpt een stukje plaatstaal voor om de uitlaten.

De middentunnel kon er weer op, de vloerbedekking weer op z'n plaats en het vele gebruikte gereedschap kon weer worden uitgezocht en aan de rechtmatige eigenaar worden geretourneerd. De oude bak hebben we in de laadbak gehesen en met span- banden vastgemaakt. Die zal moeten worden gereviseerd, en zal na revisie naar Wouter gaan. Dan heeft hij weer een reservebak liggen, waarvan hij dit keer weet dat hij echt zal werken! ;-) Het is ondertussen 18.00 geworden, en ik besluit maar eens te vertrekken richting Nootdorp. Onderweg gedraagt de Dodge zich perfect en het is een plezierige rit. Afgezien van de herrie dan wel te verstaan, want die lekke uitlaten maken we toch een lawaai! Ik heb dan ook geen vrienden gemaakt in mijn nieuwe woonplaats. Maar ja, ik kon het ook niet laten; eventjes het raampje open en een dot gas.... heerlijk! Hier leven we toch voor?

Tot slot wil ik Wouter, Thom en Arne bedanken voor hun inzet dit weekend, en natuurlijk Wouter voor het beschikbaar stellen van zijn ruimte. Niet te vergeten natuurlijk ook de schrijvers van de tips en ideetjes! Mocht je nog vragen hebben over de 'operatie' van het afgelopen weekend, kun je ons altijd mailen! Nu nog eventjes een lekkage verhelpen en een kruisje vervangen, en ik ben van de partij op 9 december!

[ vorige pagina ]