U-Boat commander Olav

Mike, 8 januari 2001

Zoals je hebt kunnen lezen in ons avontuur tijdens de laatste rit in de Beekse Bergen, zat het die dag voor Olav niet echt mee. Na talloze keren vast te hebben gezeten, grote verhalen over een achteraf niet werkende lier en een trekoog met een Gamma-boutje, ging het aan het einde van de middag helemaal mis.

In een reddingspoging zakt de zware Chevy eveneens weg. In de komende minuten zakt de Range Rover zover weg, dat er water over zijn motorkap begint te spoelen.

In eerste instantie begon het rijden langs het 'strand' voor velen als een spelletje, maar na een paar keer kwam de uitdaging om toch maar eens wat verder van de kust te gaan rijden. Oftewel dieper. Olav heeft ondertussen natuurlijk al een naam opgebouwd als U-Boat commander vanwege zijn vele spectaculaire water-doorwadingen, en kon de kans niet laten liggen om nogmaals te demonsteren waar een Range Rover wel niet allemaal toe in staat is. Eerlijk is eerlijk; dat is heel veel. Maar Olav, zo'n boei ligt er niet voor niets! Dat bleek dan ook al gauw toen de rechterkant van de Range Rover plotseling vervaarlijk diep wegzakte en de motor waterhapte. Afgeslagen.

Ondertussen steeg het waterpeil in de Range Rover aanzienlijk, en binnen de kortste keren was de rechterstoel volledig onder water. Later zal blijken dat er zelfs water in diverse metertjes in zijn dashboard is gekomen! Door onderwaartse stroming en het gewicht van de auto, begint deze langzaam dieper te zakken. Helaas hadden de toeschouwers het te druk met lachen en grapjes maken, zodat niemand te hulp schoot om Olav uit het water te slepen.

Arne reed gauw met z'n Chevy in het water om zo dicht mogelijk bij Olav te komen en een sleeplint aan zijn trekhaak te bevestigen. In eerste instantie ging dit goed, totdat ook de extreem zware Chevy begon weg te zakken. Zeker toen Arne probeerde om hem los te trekken en zijn banden dieper in het mulle zand groeven. De Chevy zat nu ook vastgezogen en het water stond al tot vlak onder de zitting van de bank. Gelukkig ligt de dieselmotor van de Chevy vrij hoog en alleen de ventilator zorgde voor opspattend water in het motorcompartiment. Desalniettemin wel zorgwekkend.

Hier is Arne reeds enkele meters teruggetrokken door de lier van een behulpzame 4WD-er. Het water heeft tot vlak onder de zitting gestaan...

Uiteindelijk hebben we een toeschouwer met een korte Nissan Patrol bereidt gevonden om eerste Arne en daarna Olav uit hun benarde positie te lieren. Hiervoor moesten we mijn Dodge wel achter de Patrol binden om te voorkomen dat die zichzelf in het water trok. Op de kant lag namelijk nog steeds een hoeveelheid sneeuw. Hierbij blijkt in de praktijk weer het nut van een goede lier; binnen de kortste keren waren beide voertuigen weer op het droge getrokken. Arne liet z'n Chevy langdurig stationair draaien met de verwarming op maximaal, om er maar voor te zorgen dat het interieur wat droger werd. Beide mannen waren nat tot aan het middel en moesten oppassen geen kou te gaan vatten.

De meningen en opmerkingen van de toeschouwers waren verbazingwekkend. Nagenoeg iedereen vertelde lekker deprimerend dat dit het einde was voor de motor van de Range Rover. Slechts één iemand had het idee dat het mischien nog wel goed zou komen. Ook lof aan de beheerder die aanbood de auto te mogen laten staan totdat vervoer was geregeld. Ik had echter een paar weken ervoor een artikel op het internet gelezen waarin uitgebreid werd verteld wat men in dit soort situaties moest doen om de overlevingskansen van de motor het hoogst te maken. Proberen dus maar.

Allereerst hebben we de bougies verwijderd en geconstateerd dat deze drijfnat waren. Dit was eveneens het geval voor de twee luchtfilters. De verdelerkap ging eraf en werd enigzins gedroogd en ingespoten met WD40. Nadat we de ontsteking buiten werking hadden gesteld konden we proberen door middel van de startmotor de motor rond te laten draaien, waardoor het water uit de cylinders zou worden geperst. Dit had een boven verwachting grote fontein tot gevolg uit een aantal cylinders. Blij dat de bougies er niet inzaten, anders was dit het einde geweest van de motor. Na herhaaldelijk kort laten ronddraaien kwam er ogenschijnlijk geen water meer uit de cylinders, en konden we beginnen met het drogen van de bougies en het terug plaatsen. De luchtfilters hebben we er voorlopig maar even uitgelaten omdat deze toch doorweekt waren.

Met wat hulp van een andere accu hebben we de Range Rover motor weer aan de praat gekregen, nadat we alles hadden drooggemaakt.

Nadat we alles hadden gecontroleerd hebben we geprobeerd de motor te starten. Na diverse pogingen (en de hulp van een Dodge-accu) sloeg de Range Rover weer aan en stond lekker te sputteren. Zo te horen nauwelijks nare bijgeluiden. Na een minuutje de motor toch weer uitgezet, omdat we eerst moesten controleren of er geen water in de motorolie was gekomen. Gelukkig maar, want dit was dus helaas wel het geval. En niet zo'n klein beetje ook. In principe gaat er zo'n vijf liter olie in het carter, maar bij het aftappen liep de 12 liter emmer over. Meer dan zeven liter water erbij dus! Het filter was ook ver heen, maar dat hebben we enigzins kunnen doorspoelen met water. Thom en ik zijn olie gaan halen bij een tankstation en een patatje met hamburger om de innerlijke mens te verzorgen. In de tussentijd waren Arne en Olav in de Chevy gekropen om enigzins op temperatuur te komen...

Na het verversen van de olie besloten we de trip te wagen en richting Rotterdam terug te gaan rijden. Olav tussen ons in, zodat we hem in de gaten konden houden. We hadden afgesproken bij elk onheilspellend geluid direkt te stoppen. Gelukkig viel het allemaal mee, en haalden we zonder problemen het eerste tankstation om wat te tanken. Laat in de avond parkeerden we onze auto's om te gaan genieten van onze welverdiende rust.

In de dagen erna zal blijken dat ook Arne niet verschoond is gebleven van water. Zowel het voor- als achterdifferentieel bleken aardig wat water binnen te hebben gekregen, en ook zijn automaatbakolie zag er  niet zo best meer uit. Dat wordt dus een aardige klus om allemaal te gaan vervangen!

Na deze ervaring denk ik dat een aantal van ons voorlopig wat voorzichtiger zullen zijn als het op water aankomt... ;-)

[ vorige pagina ]